سلام به همگی...
مهندسای عزیز روز جهانی بهداشت حرفه ای پیشاپیش مبارک.
آموختهام که خود، معمار زندگی خویش، خالق شگفتی، و عامل تلخ کامی خویشتنم…
حال که خود، معمار زندگی خویشتنیم، شکستهایمان را گردن کسی نیندازیم.
فلسفه این است:
همان بدروی که کِشتهای.
پس ای مهربانم…!
ناگفته پیداست…
چیزی را مییابیم که انتظارش را داریم، و چیزی را به دست میآوریم که تقاضا میکنیم.
تعجب نکنید: ارزش انسان در چیزی که به دست میآورد نیست، بلکه ارزش انسان در چیزی است که مشتاق آن است!
یاد بگیریم...اگر جایی در زندگی مان کم آوردیم،
اگر سختی ها ما را مچاله کرد،
برای داشته های کوچکمان ،حتی همان نفس کشیدن ها "شکر پیشه کنیم".
چرا که در این دنیای وسیع ، کسانی زندگی میکنند که داشته های هرچند کوچک ما برایشان یک آرزوست...
لطافت وسرسختی رابه روش آب بیاموزید.
دوقطره آب که به هم نزدیک شوند،تشکیل یک قطره بزرگترمیدهند...امادوتکه سنگ هیچگاه باهم یکی نمیشوند!
پس هرچه سخت تروقالبی ترباشیم،فهم دیگران برایمان مشکل تر،ودرنتیجه امکان بزرگترشدنمان نیزکاهش مییابد...آب درعین نرمی ولطافت درمقایسه باسنگ،به مراتب سرسخت تر،ودررسیدن به هدف خود لجوج ترومصمم تراست.سنگ،پشت اولین مانع جدی می ایستد.اماآب... راه خود را به سمت دریامی یابد.
درزندگی،معنای واقعی سرسختی،استواری ومصمم بودن را دردلنرمی وگذشت بایدجستجوکرد.
گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمی توان بخشیدوگذشت،امامیتوان چشمان رابست وعبورکرد...
گاهی مجبورمیشوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت رابه سمت دیگربدوزی که نبینی....
ولی باآگاهی وشناخت ،درنهایت بخشیدن راخواهی آموخت.
همیشه دیر می فهمیم ,
وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد قدرش را میدانیم ,
یک لحظه آفتاب در هوای سرد غنیمت میشود ,
خدا در مواقع سختیها تنها پناه میشود ,
یک قطره نور در دریای تاریکی همه ی دنیا میشود ,
یک عزیز وقتی که از دست رفت همه کس میشود ,
پاییز وقتی که تمام شد٬ به نظر قشنگ و قشنگ تر می شود,
امروز به همه چیز خوب بنگر
زندگی آنقدرها هم طولانی نیست...