دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !
پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم ،فهم دیگران برایمان مشکل تر، و درنتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد.
آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،به مراتب سر سخت تر ودر رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.
سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد،اما آب راه خود را به سمت دریا می یابد.
در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را در دل نرمی وگذشت باید جستجو کرد.
گاهی لازم است کوتاه بیایی،گاهی نمیتوان بخشید و گذشت.اما می توان چشمان را بست و عبور کرد.
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری،گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی ولی با آگاهی و شناخت،آنگاه بخشیدن را خواهی آموخت...